اول از همه، می توان آن را به دوره باستان سلسله هان ردیابی کرد. بر اساس سوابق تاریخی، در سال 139 قبل از میلاد، امپراتور وو از سلسله هان، ژانگ کیان را برای رهبری لژیونی از فرستادگان در مأموریتی به مناطق غربی با هدف گشودن قلمروهای غربی و گسترش تجارت فرستاد. این مأموریت نه تنها دری را برای تبادل فرهنگی بین آسیای مرکزی و چین باز کرد، بلکه بسیاری از فرهنگ‌های مادی جدید از جمله سیر را نیز بازگرداند.
ثانیاً سیر سرشار از ارزش غذایی و دارویی است. سیر به عنوان یک ماده مغذی و مغذی، از زمان های قدیم در چین به دلیل توانایی آن در تقویت ایمنی انسان و ظرفیت آنتی اکسیدانی مورد احترام بوده است. در همان زمان، پزشکان باستانی چینی نیز تجربه طولانی مدت استفاده از سیر را خلاصه کردند که سیر دارای اثر سم زدایی و ضد التهابی است و از بیماری ها جلوگیری می کند، بنابراین در طب سنتی چینی نیز کاربردهای گسترده ای دارد.
بار دیگر، چینی ها دوست دارند سیر را با چاشنی های دیگر مخلوط کنند تا غذاها غنی تر و متنوع تر شوند. سیر را می توان به صورت خام یا ترشی طعم دار کرد و همچنین می توان آن را با زنجبیل، فلفل چیلی، گشنیز و بسیاری از چاشنی های دیگر ترکیب کرد تا غذاهای متنوعی با طعم های مختلف ارائه دهد. علاوه بر این، با تغییر زمان و آداب و رسوم مختلف هر منطقه، طعم و روش مصرف سیر نیز در حال تغییر است و دائماً نیازهای طعمی مصرف کنندگان مختلف را برآورده می کند.
فصل کاشت سیر به طور کلی به دو دوره بهار و پاییز تقسیم می شود. در پاییز، زمان کاشت به طور کلی طولانی تر است، اما به دلیل آب و هوای مرطوب در جنوب، برای اطمینان از اینکه سیر می تواند با خیال راحت زمستان گذرانی کند، به طور کلی مناطق سردسیر را برای کاشت انتخاب کنید. در مقابل، مناطق شمالی کاشت سیر را در فصل بهار ترجیح می دهند. در همین حال، غذاهای جنوبی چین نیز دوست دارند شکر و MSG قرار دهند، در حالی که سیر یک چاشنی ضروری برای افزایش طعم است.
به طور خلاصه، مصرف زیاد سیر از آسیای مرکزی در چین در واقع به دلیل ترکیبی از تبادلات تاریخی و فرهنگی، ارزش غذایی و دارویی غنی، طعم و آب و هوای مکمل و نیازهای آشپزی غذاها است. جایگاه سیر در چین همچنان قوی و رو به رشد است و محبوبیت آن همچنان ادامه خواهد داشت.
